Πέμπτη, νομίζω 10 του Μάη, γραφείο, ώρα 8 και 54 πρώτα λεπτά. Εν θερμώ, πάντοτε έτσι λειτουργώ, με περίσσευμα πάθους και ίσως λίγο παραπάνω νεύρο απ’ότι ο «μέσος Έλληνας». Έτσι πήρα την απόφαση να γράψω ή καλύτερα να χτυπήσω στο πληκτρολόγιο, με αρκετό από το ως άνω ύφος, τις α-πολιτικές μου σκέψεις. Δεν μου αρέσει που υποβάλλω τον εαυτό μου σε αυτήν τη βάσανο αλλά χωρίς καμία δόση υπερβολής είναι πάνω από τις δυνάμεις μου… Θα μου πείτε «και τι θες τώρα πρωί πρωί να μας πεις κι εσύ; Για τον Τσι…, το δικομ…, τη μεταπολ…;» Όπως θα διαπιστώσατε ήδη, αδυνατώ ακόμη και να γράψω αυτό το παρωχημένο soundtrack που θυμίζει το It’s raining men των Weather Girls που πρέπει απαραιτήτως να ακουστεί σε κάθε γλέντι γάμου στο Κτήμα Ανθισμένη Ανεμώνη κάπου μεταξύ Κορωπίου και Αναβύσσου.
Οπότε θα περάσω στο «Και μετά το λύκειο, τι; ΙΕΚ παρ-ΑΚΜΗ». Ω ναι, το θέμα μου πάλι και ξανά ο (μετεκλογικός) Έλληνας. Δεν έχω κάνει σπουδές Κοινωνιολογίας ούτε είμαι ειδικός σε θέματα Ανθρωπογεωγραφίας, παρολαυτά έχω οδηγηθεί μετά βεβαιότητος στο συμπέρασμα ότι ο Έλληνας είναι ένα περίεργο κράμα θηλαστικού: μπορεί με χαρακτηριστική ευκολία να εκνευριστεί, να θυμώσει, να βγει έξω από τα ρούχα του και μέσα σε 3,5 λεπτά να ξεχάσει, να βάλει στην άκρη, να διαγράψει από το μυαλό του ό,τι τον έχει φέρει σε αυτή την θέση. Με άλλα λόγια το δίποδο θηλαστικό, είναι τελικά ένα χορδωτό χρυσόψαρο και εξηγούμαι: το μεγαλύτερο μας πρόβλημα είναι η ασθενής μνήμη, η ελαφρά τη καρδία θεώρηση των πραγμάτων που μας οδηγούν στην κάλπη, στο γήπεδο, στις διακοπές. «Θα το ρίξω στην Χρυσή Αυγή να πάνε να γαμ…, Πήρα εισιτήρια για το Champions League παίζει ο Παναθηναϊκός με μια ισπανική, Λέω να πάω Αντίπαρο φέτος, έχει και Tom Hanks σπίτι». Δεν θυμάται λοιπόν ο Έλληνας ποιος τον πήρε από το χέρι και τον παράτησε στο χείλος του γκρεμού, γιατί βρίσκεται η χώρα λίγο πριν το επέκεινα, πώς ξεκίνησε η ελεύθερη πτώση της οικονομίας και τελικά αποφασίζει να κρυφτεί, στην κυριολεξία, πίσω από το παραβάν επιλέγοντας κάτι μεταξύ Δράσης, Τζήμερου, ΑΝΤΑΡΣΥΑς, κτλ ή για την ακρίβεια 29 κτλ όσα και τα υποψήφια κόμματα στις εκλογές της 6ης Μαΐου. Ναι λοιπόν, η ψήφος δεν ήταν καταγγελτική γιατί αν ήταν πράγματι ψήφος διαμαρτυρίας όπως αρέσκονται να αναφέρουν και οι δημοσιογράφοι, δεν θα ήταν όλοι Δευτέρα πρωί στις δουλειές τους, δεν θα πήγαιναν εχθές για 4-ωρο καφέ μετά αθλητικής εφημερίδος και δεν θα έτρωγαν ως αργά το βράδυ Rib Eye σε κάποιο μοντέρνο grill restaurant συζητώντας για δίαιτες.
Θα περίμενα έναν ουσιαστικό προβληματισμό, μια ειλικρινή ανησυχία για το τι μέλλει γενέσθαι με τις διερευνητικές εντολές που θυμίζουν τις πάσες που αλλάζει ο Messi με τον David Villa, μια κουβέντα γόνιμη, με ανοιχτά χαρτιά σαν αυτή που είχα το προηγούμενο Σάββατο στη Μαρίνα της Ζέας με φίλους και παιδιά που έως τότε δεν γνώριζα. Σε ό,τι με αφορά η όλη στάση των Ελλήνων δηλοί τον κυνισμό της φυλής από τη μία και την πλήρη ένδεια αληθινής πολιτικής ηγεσίας από την άλλη. Κατά συνέπεια ελλείψει άλλων επιλογών, δια της ατόπου απαγωγής και επειδή μάλλον οι προσωποπαγείς θέσεις στο δημόσιο λιγόστεψαν δια υιούς και θυγατέρες (…) ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΑΛΤΣΕΣ στα μέσα Ιούνη δαγκωτό Κοινωνία Πολιτική Παράταξη συνεχιστών Καποδίστρια και μετά Island!
Ένας Ρωμαίος
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου