Το χωριό Αρμένοι, μόλις 14χλμ από τα Χανιά, ανήκει στην επαρχία Αποκορώνου και είναι ένα από τα τριαντατέσσερα χωριά που δίνουν ζωή στην πιο εύφορη, ίσως, επαρχία των Χανίων. Το όνομα του το οφείλει στους Αρμένιους, που το κατοίκησαν για πρώτη φορά την εποχή της αυτοκρατορίας του Νικηφόρου Φωκά το 961μ.Χ..
Το μέρος θεωρείται από τους ντόπιους αλλά και από πολλούς επισκέπτες ως ένας μικρός παράδεισος. Οι πελώριοι πλάτανοι που καλύπτουν κάθε έκταση του ουρανού, οι πλούσιες πηγές νερού που αναβλύζουν απ’ τις ρίζες τους καθώς και η οικογενειακή ατμόσφαιρα που δημιουργούν στο χωριό οι χαμογελαστοί και φιλόξενοι κάτοικοι, σε κάνουν να μην θες να φύγεις.
Το πρώτο καλωσόρισμα το δέχεσαι μπαίνοντας στο χωριό όπου αντικρίζεις στα αριστερά και δεξιά σου το παραδοσιακό καφενείο του Μιχάλη και το κρεοπωλείο-τυροκομείο του άγρυπνου φρουρού μας Κωστή Κουτσουπάκη, αντίστοιχα. Στοιχείο θαυμασμού στους επισκέπτες είναι ο γερο-πλάτανος του καφενείου στη μέση του δρόμου, ο οποίος τόσα χρόνια στεκούμενος εκεί, έχει ακούσει ιστορίες, γεγονότα, κουτσομπολιά, μαντινάδες, τραγούδια και άλλα πολλά. Κάτω από αυτό το πλατανοδροσό ,που λέμε εμείς οι Αρμενιανοί, έχουν ξαποστάσει ουκ ολίγοι, τα δε κεράσματα για τσικουδιά και υποβρύχιο για τους μικρότερους πάνε και έρχονται, ενώ οι συνοδευτικοί μεζέδες της Αργυρώς είναι το κάτι άλλο. Βέβαια, άλλη μία μεγάλη προσωπικότητα του χωριού είναι ο Κωστής, σε κερδίζει απ’ την πρώτη στιγμή που θα μπεις στο μαγαζί του. Τα προϊόντα του εκλεκτά και πρώτης ποιότητας. Η μυζήθρα που φτιάχνει ο ίδιος είναι μοναδική, φημίζεται άλλωστε σε όλο το νησί!
Προχωρώντας παρακάτω στον κεντρικό δρόμο συναντάς την ταβέρνα της Ασπασίας και του Λευτέρη. Είναι αδύνατον να μην σταματήσεις εκεί, καθώς οι μυρωδιές των ψητών σε έχουν κερδίσει πριν ακόμη φτάσεις. Δεν χρειάζεται να δοκιμάσεις κάτι παραπάνω από μία χωριάτικη σαλάτα, πατάτες τηγανιτές, λίγα σουβλάκια και λαγό στιφάδο. Η απλότητα των ανθρώπων και τα αγνά υλικά τους είναι αυτά που σε κερδίζουν για ακόμη μία φορά. Απέναντι είναι άλλη μία ταβέρνα, η ‘Δροσοσταλιά’. Εκεί η ποικιλία είναι πιο μεγάλη και πάλι, όμως, κυριαρχούν οι ντόπιες συνταγές και το παρθένο ελαιόλαδο.
Λίγο πιο κάτω, φτάνουμε στην αποκορύφωση του παραδείσου, όπου πλήθος πλατάνων μας περικυκλώνουν. Οι αμέτρητοι τζίτζικες των δέντρων και το κελάρυσμα του νερού δημιουργούν μια μουσική πανδαισία που σε κάνει να ξεχνάς τα πάντα. Σε αυτό το μαγικό μέρος βρίσκεται το δημοτικό εστιατόριο-καφέ ‘Τζίτζικας’, με gourmet πιάτα, σπιτικά γλυκά και καφέ στην χόβολη, ενώ βασικό χαρακτηριστικό του είναι τα βιολογικά προϊόντα που χρησιμοποιεί σε οτιδήποτε προσφέρει.
Αυτά είναι τα σημεία αναφοράς του χωριού που μπορεί να τα δει και να τα γνωρίσει κάθε επισκέπτης. Αν κάποιος θέλει να ζήσει ακόμη πιο έντονα την ζεστασιά του χωριού μπορεί να ανέβει στις πάνω γειτονιές. Εκεί θα συναντήσει ανθρώπους κάθε ηλικίας μαζεμένους στους μαχαλάδες να συζητούν και να περνούν ευχάριστα την ώρα τους. Ενώ δεν είναι καθόλου δύσκολο να στρωθεί τραπέζι με καλεσμένο τον όποιο περαστικό.
Ένας από τους λόγους που δεν έχουν αλλοιωθεί ιδιαίτερα τα παραδοσιακά και οικογενειακά στοιχεία του χωριού είναι ότι δεν υπάρχουν ξενοδοχειακά συγκροτήματα παρά μόνο 2-3 ενοικιαζόμενες κατοικίες. Είναι ένα χαρακτηριστικό αντίθεσης με το διπλανό χωριό, Καλύβες, όπου υπάρχουν πολλά ξενοδοχεία αλλά και ενοικιαζόμενα δωμάτια για κάθε βαλάντιο.
Όλα αυτά που προανέφερα είναι λίγα απ’ τα στοιχεία που μπορούν να σε κερδίσουν, προκειμένου να επισκεφτείς το χωριό αλλά και να γνωρίσεις τους ανθρώπους του. Κλείνοντας, θα ήθελα να αναφέρω ότι όνειρο μου είναι να μείνω μόνιμα σε αυτό το μέρος, που τόσο αγαπώ, προσφέροντας και εγώ με την σειρά μου προκειμένου να μην χαθεί η παράδοση και οι αξίες που κυριαρχούν.
Υ.Γ. Όποιος θελήσει να επισκεφτεί το χωριό καλοκαίρι θα πρέπει να είναι εφοδιασμένος με χειμερινά πανωφόρια καθώς είναι αισθητή η πτώση της θερμοκρασίας τις βραδινές ώρες!!!
Κείμενο/Φωτογραφίες Ελένη Βαγιωνάκη
*Πηγή φωτογραφιών:
http://www.facebook.com/pages/tzitzikas/53562215910?sk=wall
https://www.facebook.com/groups/20465387610/
https://www.facebook.com/groups/134839516636842/
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου