Προβληματίστηκα πάρα πολύ μέχρι να καταλήξω στον τίτλο του αποψινού «άρθρου», η άποψή μου άλλαζε κάθε φορά που πατούσα κλικ στο iPhone: Πατησίων, Πανεπιστημίου, Σταδίου, Σίνα, Ακαδημίας, Εμμανουήλ Μπενάκη, Καρύτση…
Zero Sum Game[1]
Είχα πει ότι δεν θα κατέβω, ο κυνισμός μου δεν επιτρέπει εκπτώσεις, γνώριζα -όπως και οι περισσότεροι εξ’υμών- ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας των βουλευτών για το περιώνυμο PSI και το Μνημόνιο part II οπότε απείχα από το σημερινό ραντεβού στο Σύνταγμα στις 5:00. Ο ελληνικός κυνοβουλευτισμός[2] έχει διαχρονικά αποδείξει την αναξιοπιστία και την αναποτελεσματικότητά του, θα ήταν κατά συνέπεια επιεικώς παράλογο να περίμενε κανείς ότι Κυριακή βράδυ μετά από ένα λουκούλλειο μεσημεριανό γεύμα σε κάποιο ψαρομάγαζο ή μοδάτο μπριζολάδικο που χρεώνει την σπαλομπριζόλα 43 Ευρώ θα άλλαζαν συνήθειες τα μέλη του κλαμπ των 300... Όμως από τις 7:00 και μετά είχα διαρκώς την τηλεόραση στον ΣΚΑΙ και στον υπολογιστή άκουγα BBC και όσο πέρναγε η ώρα οι εικόνες, τα βίντεο και οι ανταποκρίσεις άρχισαν μέσα μου να συσσωρεύονται χωρίς να έχω τη δυνατότητα delete. ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ. ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΣΤΗ ΣΤΑΔΙΟΥ. ΔΕΚΑΔΕΣ ΜΟΛOΤΟΦ ΑΠΟ ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ. ΠΕΤΡΟΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ. Η θαλπωρή του καναπέ ήταν δελεαστική αλλά ο εκνευρισμός μου ήταν τέτοιος που στις 11:35 ήμουν ήδη πάνω στο μηχανάκι κι ας ήξερα εκ των προτέρων ότι ήμουν ανήμπορος να κάνω οτιδήποτε για να αποτρέψω αυτό που νομοτελειακά οδηγούσε στην καταστροφή της πόλης. Την Αθήνα την αγαπώ παρά τη δεδομένη ασχήμια της: μεγάλωσα σ’αυτήν την πόλη, πήγα σχολείο στο κέντρο, είδα το Basquiat με τον πρώτο μου έρωτα στο «τυλιγμένο στις φλόγες, Σία Κοσιώνη» κινηματογράφο Αττικόν, βγήκα στην Ομόνοια να πανηγυρίσω την κατάκτηση ενός ίσως και δυο Ευρωπαϊκών τροπαίων, μεθάω στα μπαρ της, δίνω ραντεβού στα καφέ της «επειδή το μετρό βολεύει», δουλεύω στις παρυφές της.
Why? Tell me why
Απορώ, έχω ένα δυσθεώρητο ΓΙΑΤΙ μέσα μου, σαν αυτό που λέει η Monika στο Over the Hill. Γιατί τόσο μένος για αυτήν την πόλη; Γιατί τόσα σπασμένα μάρμαρα; Τι ακριβώς εξυπηρετεί η σπασμένη τζαμαρία ενός μικρού παπουτσάδικου με άκομψες γούνινες μπότες που επί ματαίω προσπαθούν να αντιγράψουν το στυλ επώνυμης μάρκας από την Αυστραλία; Γιατί 70 άνθρωποι να διακομιστούν με αναπνευστικά από το κοκτέιλ αποτέλεσμα Σύμπραξης Ιδιωτικού και Δημοσίου Τομέα: μολότοφ Εξαρχείων και χημικά Ελληνικής Αστυνομίας; Ποιο το νόημα; Μηδέν εις το πηλίκον που έλεγε και ο μαθηματικός στο Γυμνάσιο και εξηγούμαι: τη στιγμή που σας γράφω 199 βουλευτές ψήφισαν υπέρ, κάποιοι είπαν όχι όπως η Έλενα Κουντουρά η οποία διαγράφηκε από το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας (θρηνεί σύσσωμος ο κόσμος του modeling) ενώ κάποιοι άλλοι παραιτήθηκαν βλέπε Πέμη Ζούνη (απεδέχθη πρόταση από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος να παίξει Ίψεν ή Παπακαλιάτη υποθέτω). Ο αντίλογος, η τιμωρία της ή τα υποτιθέμενα αντίποινα; Φωτογραφίες, μόνον φωτογραφίες αδιάψευστοι μάρτυρες μιας κακοποιημένης πόλης. Φωτογραφίες που κι εγώ, ίσως από μια ιδιοτροπία του μυαλού μου ή καλύτερα μαζοχιστικά τράβηξα και ήθελα να τις δουν και όσοι «βάζουν λάδι»... Η ώρα έχει πάει 4:30, πρέπει σιγά σιγά να πηγαίνω, αύριο πρωί θα με περιμένει καρτερικά το κέντρο της Αθήνας και θα πρέπει να προσποιηθεί ότι δεν συνέβη τίποτα. Όπως λένε λοιπόν και στα κανάλια «ακολουθεί πλούσιο φωτορεπορτάζ».
Ένας «Ρωμαίος»
[1] Zero Sum Game: Παίγνιο Μηδενικού Αθροίσματος.
[2] Κυνοβουλευτισμός: Νεολογισμός του υπογράφοντος εκ της λέξης κύων δηλαδή σκύλος στη Νέα Ελληνική.
[gallery link="file"]
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου