Με κεκτημένη ταχύτητα από το Αλμυρό Φιστίκι έπρεπε να συνεχίσουμε τις εξορμήσεις στα κοντινά νησιά. Λένε ότι η δεύτερη φορά δεν είναι πάντα το ίδιο με την πρώτη ... γενικώς. Δεν έχουν και άδικο. Όπως και να έχει η εκδρομή είναι ... εκδρομή.
Έχεις ακούσει ποτέ την έκφραση ο "Ρονάλντο των φτωχών"; Αν όχι θα στο εξηγήσω. Όταν μια επαρχιακή ομάδα φέρνει κάποιο "σαπάκι" από την Βραζιλία σε τιμή ευκαιρίας που ξέρει να κάνει και καμιά ντρίμπλα για να χορταίνει το φίλαθλο κοινό ... τότε λέμε "Ο Ρονάλντο των φτωχών". Γιατί Ρονάλντο δεν είναι αλλά για τους φιλάθλους που έχουν συνηθίσει τον κάθε γκιουλέκα να παίζει σέντερ φορ στην ομάδα του, μοιάζει οπτασία.
Η Σαλαμίνα είναι λοιπόν η "Μύκονος των φτωχών". Εξού και το γνωστό Σαλαμύκονος. Κοντινή απόδραση για τους κατοίκους της τσιμεντούπολης. Εδώ ανθεί το φαινόμενο "σκαγκουίνος" ή στην αττική διάλεκτο απλά "κάγκουρας". Καλώς ή κακώς πιο εύκολα θα ακούσεις στην διαπασών τις "αμπάρες" παρά Φαραντούρη. Μην περιμένεις γραφικές παραλίες και πλαζ. Ούτε τρέντι μοχίτο. Εδώ το μενού έχει εξάτμιση και black light σε έκδοση εξοχής. Σε σένα τα λέω που έχει μάθει ο πισινός σου στην Μύκονο με διακοποδάνειο.
Για να μην είμαι αυστηρός η Σαλαμίνα έχει και μικρούς-γραφικούς οικισμούς μακρυά από όλα τα παραπάνω. Θα μπορούσε όμως να είναι ένας μαγευτικός τόπος με πεύκα και παραλίες, μια ανάσα από την πρωτεύουσα.
Αφετηρία: Γειτονιά στον Πειραιά στις 09:00
Διαδρομή: Πειραιάς - Πέραμα - Παλούκια - Φανερωμένη - Αιάντειο - Παλούκια - Πέραμα - Πειραιάς
Σχεδόν 51χλμ!
Πάμε στο ζουμί. Ο δρόμος για Πέραμα είναι σκέτη ταλαιπωρία. Ό,τι χειρότερο για έναν ποδηλάτη. Αυτοκίνητα που τρέχουν σαν μανιακά, μηχανάκια, καυσαέριο. Πραγματικά θα θεωρούσα τρελό έναν ποδηλάτη να κάνει αυτή την διαδρομή μόνος. Είναι στα όρια του επικίνδυνου.
Για να φτάσεις στο λιμάνι θες γύρω στα 25 λεπτά. "Κόβεις" το εισιτήριό σου (κοστίζει 90 λεπτά) και μπαίνεις στην "παντόφλα" που θα σε πάει απέναντι. Το ταξίδι κρατάει 10 λεπτά,σχεδόν τίποτα. Ίσα-ίσα προλαβαίνεις να αφήσεις το ποδήλατο, να κάτσεις λίγο στα κάγκελα του πλοίου και να χαζέψεις την θάλασσα.
Μόλις φτάσεις σε περιμένει για αρχή μια άναρχη πόλη. Ο νεο-έλληνας, που τώρα γκρινιάζει για τα δεινά του τόπου, έχει χτίσει όπου και όπως του ήρθε. Χαμηλά σπίτια, πολυκατοικίες, αυτοκίνητα, μηχανάκια, φασαρία .. όλα μαζί αχταρμάς. Και κάτι μαλάκες με ποδήλατα να παλεύουν να ξεφύγουν.
Εντάξει δεν είναι και τόσο δραματικά τα πράγματα. Μόλις βγεις από τον χαμό το τοπίο αλλάζει. Ησυχία, πεύκα, θάλασσα. Ο δρόμος προς την Φανερωμένη σου αλλάζει γρήγορα την διάθεση και σου υπενθυμίζει ότι ήρθες εκδρομή. Υψομετρικές διαφορές δεν υπάρχουν. Τουλάχιστον όχι έντονες. Τα χιλιόμετρα βγαίνουν αρκετά εύκολα χωρίς ιδιαίτερο κόπο και ιδρώτα.
Επί του παραλιακού δρόμου Αγ. Νικολάου θα βρείτε ωραίες καφετέριες για να πιείτε τον καφέ σας. Υποθέτω ότι το καλοκαίρι εκεί είναι και το hot spot. Εμείς κάναμε στάση στον Αιάντειο. Δροσερό καφεδάκι κάτω από την σκιά του φοίνικα ήταν ό,τι ακριβώς χρειαζόταν μια τόσο ηλιόλουστη μέρα.
Η δύση του ηλίου μας βρήκε στην αυλή του κύριου Χρήστου. Μπριζόλες στα κάρβουνα, παγωμένες μπύρες και ιστορίες Πειραιώτικες από τα παλιά. Ο Κανέλος, πιστός φύλακας, έδωσε ρεσιτάλ!
Résumé: Δεν θα πρότεινα σε κάποιον ποδηλάτη σαν πρώτο προορισμό εκτός πόλης να διαλέξει την Σαλαμίνα. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο που πήγαμε εμείς. Σίγουρα από τις παιδικές μου αναμνήσεις περιοχές όπως τα Περιστέρια είναι όμορφες και εντελώς διαφορετικές από ότι συναντήσαμε εμείς. Η Σαλαμίνα είναι αρκετά μεγάλο νησί για να το γυρίσει κάποιος με ποδήλατο. Σίγουρα όχι για μονοήμερη. Βέβαια το κόστος για να φτάσει κάποιος απέναντι με το αυτοκίνητό του (και το ποδήλατο σε σχάρα) είναι πολύ μικρό, οπότε δεν θα ήταν άσχημη η ιδέα μιας ποδηλατοβόλτας στην δυτική πλευρά ή την νότια. Ίσως το επιχειρήσουμε στο μέλλον.
Να ευχαριστήσω τους "συν-οδοιπόρους" ποδηλάτες που ακολούθησαν σε αυτή την βόλτα και που για ακόμα μια φορά ήταν πιστοί στο ραντεβού τους.
Ξενέρωσες; Έλα σώπα ... διάβασε το Αλμυρό Φιστίκι
[gallery link="file" orderby="post_date"]
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου