25 Απριλίου βράδυ προσγειώθηκα. Ήταν η δεύτερη επίσκεψη στην πόλη αυτή. Όπως και τότε, έτσι και τώρα με φιλοξένησε ένας φίλος από τα παλιά.
Έφτασα βράδυ και είπα πριν πάω από το σπίτι του φίλου να πεταχτώ με άλλη παρέα σε ένα hotel bar να δω την πανέμορφη ανοιξιάτικη πανσέληνο και από αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Έκανε την ψύχρα που κάνουν οι τελευταίες μέρες του χειμώνα καθώς η ανοιξιάτικη αύρα τις διώχνει μακρυά. Ο κόσμος της πόλης αυτής τη ζει την άνοιξη πολύ έντονα, νιώθουν αυτή τη μάχη των εποχών και βγαίνουν με κάθε αφορμή έξω για να βοηθήσουν τις ζεστές μέρες να έρθουν μια ώρα αρχύτερα..
Μαζεύτηκα σπίτι του φίλου αργά, τον ξύπνησα, αλλά δεν μου κράτησε κακία, είχαμε να βρεθούμε 9 χρόνια.
Χώρισε 3 μήνες πριν πάω σπίτι του. Καλά ήταν, ξαλαφρωμένος, αν και το βλέμμα πρόδιδε πως το format δεν επεκτάθηκε σε όλο το σκληρό δίσκο…
Το πρωί είχε γραφείο αυτός, εγώ πετάχτηκα σε κάτι συναντήσεις και μετά πήγα στο μεγάλο πάρκο. Boathouse, Jackie Onassis reservoir, κόσμος αραχτός, βόλτες με σκυλιά, παρέες, Jogging, ζωντάνια. Ευθυμία. Ανυπομονησία για τις ζεστές μέρες. Έφαγα το πρώτο παγωτό της σεζόν!
Αργά το μεσημέρι, φάγαμε σε ένα burger-άδικο από αυτά που είναι χωμένα ανάμεσα σε κτηνώδη κτήρια και δεν τα βλέπεις αν δεν σε πάνε, και μπύρα. Το ήξερες πως σχεδόν κάθε γειτονιά έχει και από κάνα δυο Brands μπύρας, που κυκλοφορούν μόνο στα συνοικιακά bar και εστιατόρια; Και ωραίες μπύρες.
Το βράδυ βγήκαμε παρέα με κάτι φίλους, τώρα τι να πω εγώ που θα προσθέσει στο μύθο της νυχτερινής ζωής αυτής της πόλης.Το σχόλιό μου είναι πως παντού επικρατεί η ευγένεια και οι καλοί τρόποι, γιατί είσαι πελάτης και σέβονται το δολάριό σου.
Αργά (ή νωρίς..) πήγαμε και φάγαμε στο εστιατόριο που έχει γυριστεί μια πολύ χαρακτηριστική σκηνή κινηματογραφικής ταινίας, αυτή στο When Harry met Sally, που η Meg Ryan προσποιείται οργασμό ενώ τρώνε με τον Bill Crystal. Πάνω από το τραπεζάκι έχουν σχετική ταμπέλα που υπενθυμίζει το γεγονός…φαντάζεσαι εδώ στην Αθήνα να είχαμε ταμπελάκια πάνω από κάθε ιστορικό σημείο; Πραγματικά, γιατί δεν έχουμε ταμπελάκια πάνω από κάθε ιστορικό σημείο; Μας λείπουν τα ιστορικά σημεία;
2 ακόμα μέρες πέρασαν σε ίδιους πάνω κάτω ρυθμούς, με αγαπημένη παρέα και φίλους που τους βλέπω λιγότερο από όσο τους σκέφτομαι. Τελευταίες ώρες στην πόλη, πάμε βόλτα τον σκύλο του φίλου. Και σε μια γέφυρα, έρχομαι αντιμέτωπος με μια σπουδαία διαπίστωση, γραμμένη σε ένα κομμάτι μέταλλο, και πιασμένη με σύρμα στο φράχτη της γέφυρας: Mondays don’t suck, It’s your job..
Θα…τα ξαναπούμε αγαπητή πόλη πλανεύτρα…
[gallery type="rectangular" ids="4358,4357,4356,4355,4351,4352,4353,4354,4350,4349,4348,4347" orderby="rand"]
Έφτασα βράδυ και είπα πριν πάω από το σπίτι του φίλου να πεταχτώ με άλλη παρέα σε ένα hotel bar να δω την πανέμορφη ανοιξιάτικη πανσέληνο και από αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Έκανε την ψύχρα που κάνουν οι τελευταίες μέρες του χειμώνα καθώς η ανοιξιάτικη αύρα τις διώχνει μακρυά. Ο κόσμος της πόλης αυτής τη ζει την άνοιξη πολύ έντονα, νιώθουν αυτή τη μάχη των εποχών και βγαίνουν με κάθε αφορμή έξω για να βοηθήσουν τις ζεστές μέρες να έρθουν μια ώρα αρχύτερα..
Μαζεύτηκα σπίτι του φίλου αργά, τον ξύπνησα, αλλά δεν μου κράτησε κακία, είχαμε να βρεθούμε 9 χρόνια.
Χώρισε 3 μήνες πριν πάω σπίτι του. Καλά ήταν, ξαλαφρωμένος, αν και το βλέμμα πρόδιδε πως το format δεν επεκτάθηκε σε όλο το σκληρό δίσκο…
Το πρωί είχε γραφείο αυτός, εγώ πετάχτηκα σε κάτι συναντήσεις και μετά πήγα στο μεγάλο πάρκο. Boathouse, Jackie Onassis reservoir, κόσμος αραχτός, βόλτες με σκυλιά, παρέες, Jogging, ζωντάνια. Ευθυμία. Ανυπομονησία για τις ζεστές μέρες. Έφαγα το πρώτο παγωτό της σεζόν!
Αργά το μεσημέρι, φάγαμε σε ένα burger-άδικο από αυτά που είναι χωμένα ανάμεσα σε κτηνώδη κτήρια και δεν τα βλέπεις αν δεν σε πάνε, και μπύρα. Το ήξερες πως σχεδόν κάθε γειτονιά έχει και από κάνα δυο Brands μπύρας, που κυκλοφορούν μόνο στα συνοικιακά bar και εστιατόρια; Και ωραίες μπύρες.
Το βράδυ βγήκαμε παρέα με κάτι φίλους, τώρα τι να πω εγώ που θα προσθέσει στο μύθο της νυχτερινής ζωής αυτής της πόλης.Το σχόλιό μου είναι πως παντού επικρατεί η ευγένεια και οι καλοί τρόποι, γιατί είσαι πελάτης και σέβονται το δολάριό σου.
Αργά (ή νωρίς..) πήγαμε και φάγαμε στο εστιατόριο που έχει γυριστεί μια πολύ χαρακτηριστική σκηνή κινηματογραφικής ταινίας, αυτή στο When Harry met Sally, που η Meg Ryan προσποιείται οργασμό ενώ τρώνε με τον Bill Crystal. Πάνω από το τραπεζάκι έχουν σχετική ταμπέλα που υπενθυμίζει το γεγονός…φαντάζεσαι εδώ στην Αθήνα να είχαμε ταμπελάκια πάνω από κάθε ιστορικό σημείο; Πραγματικά, γιατί δεν έχουμε ταμπελάκια πάνω από κάθε ιστορικό σημείο; Μας λείπουν τα ιστορικά σημεία;
2 ακόμα μέρες πέρασαν σε ίδιους πάνω κάτω ρυθμούς, με αγαπημένη παρέα και φίλους που τους βλέπω λιγότερο από όσο τους σκέφτομαι. Τελευταίες ώρες στην πόλη, πάμε βόλτα τον σκύλο του φίλου. Και σε μια γέφυρα, έρχομαι αντιμέτωπος με μια σπουδαία διαπίστωση, γραμμένη σε ένα κομμάτι μέταλλο, και πιασμένη με σύρμα στο φράχτη της γέφυρας: Mondays don’t suck, It’s your job..
Θα…τα ξαναπούμε αγαπητή πόλη πλανεύτρα…
Κείμενο/Φωτογραφία: Θάνος Δημητρίου
[gallery type="rectangular" ids="4358,4357,4356,4355,4351,4352,4353,4354,4350,4349,4348,4347" orderby="rand"]
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου