Θα μπορούσα να περιμένω να ολοκληρωθεί η αποστολή μου, να έχω αγοράσει την ψηφιακή που μου πρότεινε ο αρχισυντάκτης μου (...), να γράψω με υπότιτλους : ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΤΕ, ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ, SHOPPING THERAPY, κτλ, όμως ειλικρινώς δεν μπορώ. Οι Σκωτσέζοι είναι τόσο χαμογελαστοί, ατόφιοι και με υποδέχτηκαν με περίσσεια ευγένεια σαν να με περίμεναν από μέρες οπότε τους οφείλω ένα ευχαριστώ που δεν μπορεί να περιμένει την πτήση Εδιμβούργο - Αθήνα που ούτως ή άλλως ακόμη αργεί.
Μετά από αρκετές φορές που έχω ακούσει την φράση "βρισκόμαστε στα 13.000 πόδια", νομίζω πως μπορώ πλέον να έχω υποκειμενικά τεκμηριωμένη άποψη για μια κουκκίδα πάνω στον χάρτη χωρίς να χρειάζεται να επισκεφθώ όλα τα μουσεία, τους χώρους ιστορικού ενδιαφέροντος και να δοκιμάσω την ντόπια κουζίνα. Στην δε περίπτωση του Εδιμβούργου χρειάστηκαν 5 λεπτά -όσο περπάτησα από την στάση του λεωφορείου μέχρι τους κήπους της Princes Street- κι ένα παγκάκι για να καταλήξω με σιγουριά στα παρακάτω λόγια. Ναι, ναι! Ένα, δυο, τρία, πολλά παγκάκια ξύλινα που καθένα από αυτά είναι δώρο - προσφορά ανθρώπων προς την πόλη που έζησαν, πέρασαν, αγάπησαν, ερωτεύτηκαν, πέθαναν και θέλησαν να αφήσουν ένα αλλιώτικο "υπέρ υγείας", "εν ονόματι του έρωτα" ή "υπέρ αναπαύσεως". Και τι πιο όμορφο στα αλήθεια από το να κάθεσαι και να κατασκοπεύεις την προσωπική ιστορία ενός ερωτευμένου που γράφει πάνω σε μια χρυσή πλακέτα "For my beloved P. who I dearly love"... Θέλω κι εγώ να κάνω δώρο στον Δήμαρχο ένα παγκάκι αν και θέλω τόσα πολλά να γράψω που μάλλον το γυαλιστερό μεταλλικό πλαίσιο δεν μου φτάνει οπότε θα του τα γράψω καλύτερα εδώ.
Αξιότιμε Δήμαρχε,
Ευχαριστώ για τη βόλτα στους κήπους με τα λίλιουμ, τις μαργαρίτες, τα ζουμπούλια, τα σκυλάκια, τα τριαντάφυλλα, τις τουλίπες, τα επιβλητικά αφρικανικά πεύκα και τους κέδρους του Λιβάνου που μαζί με το πράσινο φωσφοριζέ, με χάρακα και μοιρογνωμόνιο χαραγμένο, υπογραμμισμένο με φλούο Stabilo γκαζόν φτιάχνουν ένα ψυχεδελικό χρωματικό σκηνικό με μόνη ψυχοτρόπο ουσία τον καθαρό αέρα της πόλης. Και για τους σκίουρους, τους κύκνους και τα αγριοκόυνελα που σε κοιτάνε μάλλον υπεροπτικά αφού ξέρουν πόσο όμορφο ακίνητο έχουν χωρίς μάλιστα να πληρώνουν ΕΤΑΚ στον Στουρνάρα σου χρωστάω ευχαριστώ.
Για την βόλτα στην Princes Street, τον κεντρικό δρόμο της πόλης με το αριστερό πεζοδρόμιο γεμάτο μαγαζιά και στα δεξιά το Κάστρο του Εδιμβούργου που σου τραβάει το αυτί από ψηλά και σου λέει "φτάνει με τα kilt, τις κόκκινες καρώ εσάρπες, τα Malt ουίσκι και τα butter scotch cookies• έλα γρήγορα να με δεις, περιμένω υπομονετικά εδώ και 9 αιώνες να σου πω τα μυστικά της πόλης." Θενκ γιου και για τoυς πιο ψαγμένους παράλληλους δρόμους σαν την Rose Street με εστιατόρια με μαύρα τριαντάφυλλα στα βάζα και pub με φρέσκο (!!!) καπνιστό σολομό και peppery Αle όπως μου συνέστησε η Erin να πιω.
Ευχαριστώ που με έκανες να ΜΗΝ ανοίξω καμία από τις πέντε εφαρμογές που κατέβασα στο κινητό μου για την πόλη και ανεβαίνοντας για το κάστρο βρήκα μόνος μου το Royal Mile, τον κατηφορικό δρόμο στην παλιά πόλη με το Μουσείο των Συγγραφέων, το Παιδικό Μουσείο και τον καθεδρικό του Saint Giles που αντί για αγιογραφίες και μαρμάρινα γλυπτά είναι γεμάτος χρωματιστές σημαίες με τους θυρεούς βασιλέων, λόρδων και ευγενών. Και που καθώς κατέβαινα έμπαινα σε κάθε θολωτό στενάκι που χωράει να περάσει ίσα ίσα ένας άνθρωπος μέχρι που βρήκα το κατ'επίφαση τρομακτικό World's End Close που οδηγεί σε μια ήσυχη αλέα με δέντρα και ένα καλά κρυμμένο καφέ με κίτρινες ομπρέλες. Και που δεν υπέκυψες στην ευκολία της ασφάλτου και άφησες το λιθόστρωτο σε όλους τους δρόμους κι ας μην υπάρχουν πια άλογα αλλά μόνο Σκωτσέζοι που οδηγούν ανάποδα τα καλογυαλισμένα μπλε ως επί το πλείστον αμάξια τους.
Ευχαριστώ που ούτε εσύ, ούτε οι ντόπιοι βουλευτές, ούτε ο Σον Κόνερι συμπαθείτε τα Αγγλίδια και τη σημαία τους που στο Λονδίνο πωλείται πάνω σε μποξεράκια, προφυλακτικά και string ενώ η δική σας ασπρομπλε στέκει ήρεμη έξω από δημόσια κτίρια και καταστήματα ενώ δεσπόζει στο φουτουριστικό και μάλλον επιθετικά χτισμένο Pàrlamaid na h-Alba* ακριβώς απέναντι από το βαρετό αρχιτεκτονικά Παλάτι της φρεσκοπαντρεμένης μανούλας Kate Middleton υπενθυμίζοντάς της ότι το δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της Γης της Σκωτίας είναι κοντά! Για το Holyrood Park μάλλον πρέπει να πω ευχαριστώ στους προ-προ-προπάππους σου ή στους Θεούς σου που είπαν να πετάξουν στην άκρη της πόλης ένα τετραγωνισμένο βουνό με ένα καφετί μονοπάτι σαν σιρίτι σε ημίψηλο καπέλο για να σπάσει τη "μονοτονία" της χλόης. Το μίνι trekking μου πήρε μισή ώρα και αρκετές ανάσες μέχρι να φτάσω στην κορυφή και να δω τα μπουκέτα από λουλούδια που άφησαν φίλοι για τους ανθρώπους τους που μάλλον ζήλεψαν τον Ίκαρο ή παρασύρθηκαν από τον ίλιγγο και την ανήμερη ομορφιά του τοπίου και έφυγαν από τον βράχο...
Αξιότιμε Δήμαρχε,
Κλείνοντας, θα ήθελα να σου πω ότι δεν ξέρω πού θα πάω σήμερα και αν θα επισκεφθώ κάποιο αποστακτήριο ουίσκι, αν θα πάω να ξανακούσω την νέα Lana Del McRae που ανακάλυψα στο δρόμο ή θα περπατάω άσκοπα στην πόλη νευριάζοντας που το iPhone δεν τραβάει φωτογραφίες της προκοπής. Σε κάθε περίπτωση, θέλω να ξέρεις ότι δεν σε ευχαριστώ γιατί δεν μου μου είχες πει νωρίτερα να έρθω να σου πω cheers mate για το μαγαζί σου!
* Το Κοινοβούλιο της Σκωτίας στην γλώσσα των Σκωτσέζων.
Ένας Ρωμαίος
[gallery type="rectangular" ids="4279,4280,4281,4282,4283,4284,4285,4286,4287,4288,4289,4290,4291,4292,4293,4294,4295,4296,4297,4298,4299,4300,4301,4302,4303,4304,4305,4306,4307,4308,4309,4310,4311,4312,4313,4314,4315,4316,4317,4318,4319,4320,4321,4322,4323,4324,4325,4326,4327,4328,4329,4330,4331" orderby="rand"]
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου