Την παρατηρώ αρκετή ώρα. Την έχω “σταμπάρει” στο λιμάνι, καθώς περιμέναμε μαζί το καράβι της επιστροφής. Στεκόταν δίπλα μου μαζί με την φίλη της.
Θα τελείωσαν και για εκείνη οι διακοπές, σκέφτηκα. Το πρόσωπό της ήρεμο. Δείχνει “χορτάτη” από όμορφες καλοκαιρινές εικόνες. Στο βλέμμα της διακρίνω μια στάλα μελαγχολίας, προδίδοντας ότι μαζί με τους υπόλοιπους πρέπει να επιστρέψει στην καθημερινή αστική ρουτίνα.
Ψηλή, μελαχρινή, ίσια-μακριά μαλλιά, έντονα γαλάζια ματιά, σώμα αψεγάδιαστο και μαύρισμα λες και ο ήλιος, όλες αυτές τις μέρες, την είχε χαϊδέψει απαλά και ομοιόμορφα.
Την θαυμάζω με την άκρη των ματιών μου. Κάθεται 3 θέσεις στα αριστερά μου. Τι τύχη θεέ μου! Λες να είναι κάποιο σημάδι;
Αισθάνομαι προνομιούχος που έχω την δυνατότητα, στο πολύωρο ταξίδι, να μπορώ να θαυμάζω την γοητεία και την θηλυκότητα που εκπέμπει.
Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που μου κέντρισε το ενδιαφέρον μια γυναίκα, έτσι στα ξαφνικά. Μακρυά από φτηνές χυδαιότητες, έστω και μόνο να κερδίσει την προσοχή μου. Εκείνη το κατάφερε χωρίς να είναι προκλητικά ντυμένη, χωρίς να είναι έντονα βαμμένη. Αυτό που με κέρδισε ήταν η εσωτερική και εξωτερική ομορφιά σε απόλυτη αρμόνια μεταξύ τους. Το όμορφο και το ωραίο τελικά δεν κρύβεται. Σπάνιο όμως στις μέρες μας, μονολογώ με τον εαυτό μου. Αυτό που δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι σημερινές γυναίκες είναι πως μας αρκεί να είναι ανεπιτήδευτα ερωτικές για να αποσπάσουν την προσοχή μας.
Θέλω να της μιλήσω, κάτι όμως με φρενάρει, ένας κόμπος, ένας φόβος, πώς θα σταθώ μπροστά της, τί θα της πω. Και μόνο στην σκέψη τα χάνω. Θα με περάσει για “πέφτουλα”, σκέφτομαι. Ίσως! Είναι απρόβλεπτες πλέον και αυτές όταν δέχονται μια φιλοφρόνηση, σαν να μην ξέρουν τελικά τι θέλουν και από την άλλη η δική μου γενιά ανδρών μοιάζει εντελώς ευνουχισμένη μέσα από ένα προσωπείο ψευτομαγκιάς. Χάσαμε τους ρόλους μας. Το μόνο σίγουρο είναι πως για άλλη μια φορά εγώ θα βγω χαμένος ....
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου