Μετά ήρθε ο Σοσιαλισμός Νο2 (όπως λέμε “The revenge”) και ο Ασεμπίγιο (ή Αθεμπίγιο;) σχεδίαζε την νέα Αθήνα με πάρκα, τρεχούμενα νερά, υπόγειους δρόμους και άλλα όμορφα. Ακόμα «λεφτά υπήρχαν» κι αν δεν υπήρχαν έτσι έλεγε το παραμύθι. Ο δράκος εμφανίστηκε αργότερα και η πριγκίπισσα μεγαλωμένη σε σατέν και μονοκατοικίες δίπλα στην Ακρόπολη έχασε την παρθενιά της. Τι κρίμα…
Ας μην επεκταθώ.
Ο παράδρομος (περί αυτού ο λόγος) είναι μια απογοήτευση. Σκουπίδια, τσαντίρια, κάγκουρες με μηχανάκια και «κωλοφτιαγμένα» και παράλληλα ποδηλάτες και δρομείς που προπονούνται. Ρώσικη σαλάτα. Στην μέση της διαδρομής θα δεις τα «ολυμπιακά κτήρια» έρημα. Δεσπόζει το γήπεδο του beach volley. Μέχρι πρότινος ήταν περιφραγμένο,
Το γήπεδο είναι σε καλή κατάσταση, με ένα συμμάζεμα μπορεί να γίνει πάλι λειτουργικό. Θα μου πεις καλά όλα αυτά αλλά το beach volley δεν είναι δημοφιλές στην χώρα μας. Διαφωνώ αλλά πέρα από το αθλητικό κομμάτι γιατί να μην εκμεταλλευθεί το γήπεδο κάποιος για ανοιχτές παραστάσεις και συναυλίες; Η θέση είναι ιδανική, δίπλα στην θάλασσα, με άπλετο χώρο στάθμευσης (εκτός αν ενοχλήσει τους παράνομους παρκαδόρους του μπουζουξίδικου επί της παραλιακής!) και μακριά από σπίτια.
Δες τις φωτογραφίες και πες μου αλήθεια … διαφωνείς;
* Κείμενο/φωτογραφίες valeladi.gr
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου