Ώρα 9 το πρωί. Ένας αρσενικός μαυροκότσυφας με το χαρακτηριστικό κίτρινο ράμφος, μόλις έκατσε στο διπλανό δέντρο. "Σκάναρε" το γύρω χώρο με μερικά γρήγορα κουνήματα του κεφαλιού του και αφού βεβαιώθηκε ότι δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος ξεκίνησε να τραγουδά. Το τραγούδι του σύντομο-απλό μα πάνω απ'όλα ερωτικό. Σταμάτησε να αφουγκραστεί για λίγο. Καμία απάντηση Επανέλαβε το τραγούδι του. Τίποτα. Πήδηξε στο διπλανό κλαδί και επανέλαβε. Και πάλι όμως καμία απάντηση. Σκέφτομαι πως αν ήταν άνθρωπος θα είχε ήδη απογοητευτεί. Κι όμως ο κότσυφας περνάει στο διπλανό δέντρο και επαναλαμβάνει. Από εκεί μεταφέρεται στο πιο δίπλα δέντρο, μετά στον θάμνο απέναντι και πάει λέγοντας. Τον έχασα από το οπτικό μου πεδίο. Τον ακούω όμως ακόμα. Συνεχίζει να τραγουδά το ίδιο δυνατά. Δεν δείχνει να ψάχνει κάτι, απλά ακολουθεί με τυφλή στρατιωτική πειθαρχία το ένστικτό του, την καρδιά του ή όπως αλλιώς θες πες το.
Ώρα 7 το απόγευμα ο κότσυφας κάνει ξανά την εμφάνισή του. Αυτή την φορά είναι σιωπηλός και μαζί του βρίσκεται η "μέλλουσα σύντροφος". Θαρρείς πως κάπου εδώ τελειώνει το ρομαντικό story και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα. Είσαι λάθος! Εδώ ξεκινάνε όλα!
Ώρα 9 το πρωί της επόμενης μέρας το ζευγάρι ξεκινά μανιωδώς τις εργασίες για την κατασκευή της κατοικίας. Κάθε λογής ξερά κλαδιά, φύλλα μεταμορφώνονται σε μια δομικά αριστουργηματική φωλιά, με τέτοιο τρόπο που αναρωτιέμαι. Αναρωτιέμαι αφού δεν πήγαν σχολείο, δεν τελείωσαν το πανεπιστήμιο...
Ώρα 5 το απόγευμα και η περιέργεια με κάνει να θέλω να θαυμάσω από κοντά την νέα αυτή κατασκευή. Η επίσκεψή μου όμως γίνεται η αιτία για να σημάνει κίνδυνος! Ο κότσυφας πετά χαμηλά φωνάζοντας και χτυπώντας τα κλαδιά, ενώ το θηλυκό κοτσύφι κρύβεται και κατασκοπεύει τις κινήσεις μου. Τέλειος συγχρονισμός, δέσιμο μεταξύ τους, συνεργασία, μοίρασμα ρόλων και έχω ξεχάσει ήδη τον λόγο που βρίσκομαι εκεί.
Ο συναγερμός σταματά και οι εργασίες συνεχίζονται μέχρι την αποπεράτωση του έργου η οποία θα φιλοξενήσει τους νεοσσούς.
Με πληροφόρησαν αργότερα πως αν είχα παρέμβει με τον οποιοδήποτε τρόπο στην κατασκευή, τότε αυτή θα αποτελούσε ήδη παρελθόν για τα δύο πουλιά που θα έψαχναν για νέο, ίσως πιο ασφαλές, μέρος. (Εξού και ο κατασκοπευτικός ρόλος του θηλυκού κότσυφα)
Όλα αυτά προφανώς είναι ένα μικρό μέρος της δικής τους καθημερινότητας.
Αλήθεια εμείς οι άνθρωποι με τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τον "πολιτισμό" συμπεριφερόμαστε τόσο έξυπνα και οργανωμένα;
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου