i-rafting

 

i-rafting λοιπόν! Μόνο που το ακόλουθο κείμενο δεν αποτελεί μια εικονική εφαρμογή που προσομοιώνει το ενδιαφέρον αυτό άθλημα, hobby όπως θέλετε βαφτίστε-το, αλλά μια προσπάθεια να μυήσει όσους περισσότερο γίνεται στον κόσμο της κατάβασης ποταμού.

Εξ’ ου και ο πιασάρικος τίτλος, σε μια προσπάθεια να “ πιάσω” την τάση της εποχής γεμάτη “i”, από τα κινητά και τις ταμπλέτες μέχρι τα “αϊ-@#$@#$” που ακούμε καθημερινά στον δρόμο. Εμπνευσμένος από ένα πρωινό, στοιβαγμένος με άλλους χίλιους δέκα +2 ταλαίπωρους στο μετρό με κατεύθυνση το γραφείο, γεμάτος όμως ζωντάνια παρατηρούσα τα σκυθρωπά πρόσωπά τους, κρυμμένα πίσω από free-press, σε απόλυτο mute από τις “i-ψείρες” στα αυτιά τους. Από πού πήγαζε η διαφορά στη διάθεσή μας; Από ένα σ/κ στο ποτάμι...

Ένα μαγιό λοιπόν και φύγαμε για ποταμό! Ο υπόλοιπος απαραίτητος εξοπλισμός για την ασφάλεια (κράνος/σωσίβιο), το κρύο (ισοθερμική στολή και κάλτσες), και φυσικά η βάρκα (με κουπιά, δεν χρειάζεται να κουβαλήσετε τα δικά σας) παρέχονται από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται γύρω από το rafting. Πάνω από όλα όμως χρειάζεται καλή διάθεση, προθυμία να συνεργαστείτε με τους συν-ταξιδευτές αλλά και ... υποταγή στον οδηγό! Xμμμ, κομματάκι δύσκολο θα αναλογιστεί κανείς, μετά τα κύματα πίεσης στο γραφείο για deadline που πλησιάζουν απειλητικά και νούμερα που δεν βγαίνουν. Ενώ μένει ένα σ/κ να αδειάσεις ψυχο-σωματικά, είναι δυνατόν να επιλέξεις να το περάσεις πάνω σε μια βάρκα με τον βαρκάρη (!) της να σε διατάζει, επί πληρωμή μάλιστα! Κι όμως, τα προστάγματα σχετικά με την κίνηση των κουπιών και τη θέση στη βάρκα που δίνονται από τον οδηγό, δεν είναι μονό για να αποφευχθεί κάποιος τραυματισμός (μικρή η πιθανότητα) αλλά για να βιώσουμε την αίσθηση ότι η βάρκα μπορεί να πάει εκεί που θέλουμε εμείς κι όχι όπου μας πά ει το ρέμα. Ότι 10 κουπιές είναι πιο δυνατές από μια παράταιρη, και ότι στην τελική, όλοι μαζί, συντονισμένα, μπορούμε να πάμε ακόμα και κόντρα στο ρέμα. Διάολε, υπάρχει καλύτερο μότο από αυτό για να πορευθούμε τους χαλεπούς αυτούς καιρούς;

Κι ερχόμαστε σε αυτή καθ’αυτη την κατάβαση του ποταμού ... Ή καλύτερα ας το πάρουμε από το τέλος, όταν δηλαδή μετά από 2-3 ώρες στο ποτάμι σχεδόν εξαντλημένος αναλογίζεσαι τι κουπί τράβηξες κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά. Η κούραση και το κρύο δεν είναι καν αξία αναφοράς μπροστά στην ευεξία και τα γέλια με την υπόλοιπη παρέα, ενώ η καρδιά χτυπάει ακόμα δυνατά ύστερα από την υπερ-προσπάθεια να αποφύγεις απειλητικά βράχια και κλαδιά που μπλέκονται στα δύσκολα περάσματα (με αρκετή δόση υπερβολής!)! Η επαφή με τη φύση όμως σε γεμίζει και με ένα αίσθημα ευθύνης, ακόμα και τύψεων. Η φύση που τόσο έχουμε παραμελήσει, που έχουμε καταπατήσει, που αν είχε χέρια θα μας μούτζωνε και λαλιά θα μας έβριζε, μας συγχωρεί και είναι πάντα πρόθυμη να μας φιλοξενήσει. Με τους ήχους του νερού άλλοτε ορμητικού κι άλλοτε γαλήνιου, με την χρωματική παλέτα των φυτών να ζωγραφίζει τα γυμνά βράχια, αλλά και τον αέρα δροσιάς κι ελευθερίας που αποπνέει! Κλείνεις τα μάτια κι απλά ακούς. Κλείνεις τα αυτιά και βλέπεις μόνο. Ίσως μόνο έτσι καταφέρνεις να γεμίσεις μπαταρίες και την άλλη μέρα στο μετρό, με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, να σπάσεις τη μιζέρια.

Κάθε κατάβαση είναι και μοναδική γιατί η φύση είναι τέτοια. Ποτέ 2 ποταμιά δεν είναι ίδια μεταξύ τους ενώ ακόμα και το ίδιο ποτάμι από μέρα σε μέρα δύναται να προσφέρει και διαφορετικές συγκινήσεις ανάλογα πχ. την στάθμη και τη ροή του νερού. Μην διστάσετε να βουτήξετε ακόμα κι όταν το θερμόμετρο αγγίζει το 0, ενώ οι οδηγίες του οδηγού σχετικά με το κολύμπι μέσα στο ποτάμι ή ο τρόπος που μπορεί μια ομάδα να το διασχίσει (φώτο) κάθετα παρά την ορμή του νερού, θα σας ενθουσιάσουν. Για το τέλος αφήνω μια πρόσκληση-πρόκληση για rafting μέσα στο καρδιά του καλοκαιριού, υπό το φως της αυγουστιάτικης πανσελήνου. Το γράφω με απώτερο σκοπό να προκληθώ κι εγώ!

Ραντεβού πού αλλού, στο ποτάμι, ας μην μείνουμε στο εικονικό “i”!

 

ΥΓ. Οι Λούσιος/Αλφειός στην Αρκαδία, ο Εύηνος στην Ορεινή Ναυπακτία και ο Τρικεριώτης στο Καρπενήσι αποτελούν ιδανικές επιλογές για αρχάριους.

 

[gallery link="file" orderby="ID"]