Ηραίο Κορινθίας

 

H ζέστη ήταν αφόρητη. Νηνεμία. Τζιτζίκια. Στεκόμουν όρθιος στο χείλος του ψηλού βράχου και ατένιζα τον Κορινθιακό κόλπο και τον πέτρινο φάρο. Γαλήνη στην ψυχή. Το μάτι κατέληξε κοντά, δίπλα μου στο βαθμιδωτό ναό της Ήρας. Γαλανά και πράσινα βαθειά νερά περίπου δώδεκα μέτρα από κάτω μου. Έσκασα υποτυπώδες χαμόγελο τύπου «σκανδαλιάς». Πήρα βαθειά ανάσα. Έκανα ένα μικρό βήμα και βρέθηκα στο κενό. Ακούστηκε ο ήχος του κορμιού μου που έσκιζε τον αέρα και μετά ο τεράστιος παφλασμός και μετά εκατομμύρια μπουρμπουλήθρες γαργάλησαν το κορμί μου. Δροσιά. Βγήκα στην επιφάνεια. «Πάμε πάλι!».

[gallery link="file" orderby="ID"]



 

Στα βορειοδυτικά του Λουτρακίου, μετά το χωριό της Περαχώρας, στην περιοχή της Λίμνης της Βουλιαγμένης, δίπλα σε έναν από τους παλαιότερους πέτρινους φάρους σε λειτουργία στο ακρωτήριο του Ηραίου ή Μελαγκάβι, σώζονται τα ερείπια του περίφημου ιερού της Ήρας. Το Ηραίον πλησίον της Βουλιαγμένης αποτελείται από δύο τμήματα και για το λόγο αυτό υπήρχε η εκτίμηση μέχρι πρόσφατα, ότι επρόκειτο για δύο ιερά, αφιερωμένα στην Ήρα Ακραία (στο άκρο της στεριάς) και στην Ήρα Λιμενία (του λιμανιού). Νεώτερες ανασκαφές έχουν οδηγήσει σήμερα τους ερευνητές στην άποψη ότι υπήρχε ένα μόνο ιερό, της Ήρας Ακραίας-Λιμενίας. Στο νοτιότερο τμήμα του ιερού – γνωστό παλαιότερα ως ιερό της Ήρας Ακραίας- η λατρεία άρχισε κατά τη γεωμετρική περίοδο. Γύρω στο 800 π.Χ. οικοδομήθηκε ο πρώτος αψιδωτός ναός της Ήρας, από τον οποίο σήμερα δεν σώζονται ίχνη. Κατά τον 6ο αι. π.Χ. ένας καινούργιος ναός της Ήρας κτίστηκε λίγο δυτικότερα. Ήταν δωρικού ρυθμού, με ορθογώνια κάτοψη και διαστάσεις 10,30 × 31μ. Συνοδευόταν από βωμό στα ανατολικά, ο οποίος ήταν επιμήκης και έφερε διακόσμηση τριγλύφων. Τον 4ο αι. π.Χ. προστέθηκαν γύρω από το βωμό 8 ιωνικοί κίονες, που στήριζαν ένα στέγαστρο για την προστασία των ιερέων και της ιερής φωτιάς από τους ισχυρούς ανέμους της περιοχής. Ανατολικότερα οικοδομήθηκε κατά τον 4ο αι. π.Χ. μία διόρωφη στοά σχήματος Γ, με δωρικούς κίονες στο ισόγειο και ιωνικούς στον πρώτο όροφο. Ένα κτίριο που αποκαλύφθηκε στα δυτικά του δωρικού ναού, έχει ερμηνευθεί ως αγορά με θρησκευτική και εμπορική χρήση. Σε απόσταση 200μ. ανασκάφτηκε το δεύτερο τμήμα του ιερού, που είχε αρχικά ταυτιστεί με το λεγόμενο ιερό της Ήρας Λιμενίας. Η άποψη αυτή, που εκφράστηκε από τον καθηγητή Η.Payne, βασίστηκε στην ύπαρξη ενός ορθογώνιου οικοδομήματος των αρχαϊκών χρόνων, που θεωρείται ως ναός της Ήρας. Ο επόμενος ανασκαφέας, καθηγητής R. Tomlinson, ερμήνευσε το εν λόγω κτίριο ως εστιατόριο για τις λατρευτικές ανάγκες των πιστών. Φαίνεται λοιπόν, ότι η βασική λατρεία θα ασκείτο στο νότιο τμήμα στο λιμάνι, ενώ στην περιοχή του εστιατορίου θα βρίσκονταν βοηθητικές εγκαταστάσεις για τους πιστούς - επισκέπτες του ιερού χώρου.Ανάμεσα στους δύο χώρους υπήρχε μία ιερή λιμνούλα, που συγκρατούσε τα βρόχινα νερά. Κάτω από την επίχωση της λίμνης – που είχε ολοκληρωθεί ήδη από τον 4ο αι. π.Χ.- και κατά τις ανασκαφές, αποκαλύφθηκαν γύρω στις 200 χάλκινες φιάλες (ιερά τελετουργικά σκεύη). Πολύ κοντά, ήλθε στο φως και μία υδατο -δεξαμενή, με αψιδωτές τις στενές πλευρές της και με μία σειρά πεσσών στο κέντρο, για τη στήριξη της στέγης. Πρόκειται για ένα ενδιαφέρον υδροσυλλεκτικό έργο του 4ου αι. π.Χ. με άριστη στεγανότητα, έργο που έχει προκαλέσει μεγάλο ερευνητικό και επιστημονικό ενδιαφέρον για την αρτιότητά του.