Μόλις διάβασα το «Ο μικρός με το κοντό σορτσάκι» συγκινήθηκα. Άγγιξε κατευθείαν τα βαθύτερα στρώματα της ψυχής μου! Και μετά … αυτομάτως ένα τσουνάμι κατέκλυσε τις συνάψεις των νευρικών εγκεφαλικών κυττάρων μου και θαμμένες αναμνήσεις ξεπρόβαλαν μπρος στα μάτια μου. Σφίξιμο στο στομάχι και απίστευτη ψυχική ευφορία. Τα «χρόνια της αθωότητας» σε ένα ντόμινο εικόνων. Παρακάτω παρατίθενται «στιγμές» από ένα παιδικό ποτ πουρί. Όσες θυμήθηκα; Όσες κατάφερα να βρω; Το σίγουρο είναι μόνο ένα: όλα αυτά έχουν χαραχθεί πολύ καλά μέσα μας και δεν έχουν ξεχαστεί. Απλά περιμένουν την κατάλληλη «αφορμή» για να ξεπηδήσουν. Και όταν συμβαίνει αυτό… Νιώστε!
Ας μιλήσουν οι εικόνες…
[gallery link="file" orderby="ID"]
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου