Το πόσο κενός λαός είμαστε, χωρίς ουσιαστικό γνωστικό υπόβαθρο, είναι χιλιοειπωμένο. Σαν τους παπαγάλους μάθαμε μόνο στην αναπαραγωγή όσων ακούμε από περιφερόμενα χείλη. Καμιά κριτική σκέψη και καμιά εμπεριστατωμένη άποψη. Φυσικά δεν είναι δυνατόν να συμφωνούμε πάντα και σε παντού. Η αρχή της δημοκρατίας βασίζεται στην ανταλλαγή διαφορετικών γνώμεων – στον διάλογο.
Θα μπω στο ζουμί.
Απέχω από τα social media πλέον γιατί έχω κουραστεί να διαβάζω αναπαραγόμενες ανοησίες. Μια βόλτα στο timeline του twitter ή στο wall του facebook είναι αρκετή για να διαπιστώσω ότι η αληθινή ζωή έχει μεταφερθεί πλέον στο ηλεκτρονικό κουτί. Όλα κινούνται εκεί. Για ζωή εκτός ούτε λόγος. Εκεί είμαστε όμορφοι, έξυπνοι, τσακωνόμαστε, φλερτάρουμε, κάνουμε PR, μαθαίνουμε τα νέα της ημέρας. Όλα στο κουτί. Σωστά; Ακόμα και φιλίες πλέον χαλάνε μέσα από το φατσοβιβλίο. Σε κάνω delete και καθαρίσαμε.
Έτσι λοιπόν η μια εξυπνάδα διαδέχεται την άλλη και νέοι-γέροι και παιδιά αντί να μορφώνονται ή να ζουν αληθινά, υπάρχουν μόνο μέσω της ψηφιακής τους προβολής. Καθώς είναι αναμενόμενο λοιπόν, τα γεγονότα στην “πραγματική” ζωή γίνονται το επίκεντρο του ηλεκτρονικού σχολιασμού. Η αληθινή σκηνή να διαδραματίζεται μπροστά σου και εσύ να την σχολιάζεις στο twitter. Και δώστου hastags.
Η αρχή για να γράψω αυτό το κείμενο, έγινε με το ρατσιστικό σχόλιο και τον αποκλεισμό της Ελληνίδας αθλήτριας από τους αγώνες. Χαμός στο διαδίκτυο! Διαβάζεις και σου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.
“Καλά της κάνανε”, “Αίσχος ρατσισμός”, “Αλήτες αριστεροί”, “Αλήτες δεξιοί”, “Φασίζουσα συμπεριφορά”, “Το καταδικάσατε το κοριτσάκι” .... και πάρε ποστ και likes.
Όλα αυτά στον καναπέ. Αλήθεια από πότε απέκτησε γνώμη για τον αθλητισμό ο πιο υπέρβαρος λαός της Ευρώπης; Από πότε αποκτήσαμε αθλητική και μη, παιδεία για να εκφέρουμε άποψη; Μέσα από το κλαμπ, από τον μπάφο (τώρα παίζουν και μουράτες “κόκες”), το κομμωτήριο, το πενικιούρ ή από το “ποτάκι”; Πόσο αστείο είναι να βλέπω υπέρβαρους νωχελικούς ενήλικες με την μπύρα στο χέρι να αναλύουν στρατηγικές και τακτικές για το αγαπημένο τους άθλημα.
Είναι αυτό που λέει και η λαϊκή ρήση ... οι απόψεις είναι σαν τις κωλότρυπες, όλοι έχουν από μία (απαπά λεξιλόγιο). Φαντάζομαι είναι ο ίδιος λαός που ξύπνησε από το playstation και τις μίζες και του την έδωσε έτσι στα ξαφνικά να παίξει “επανάσταση” ένα καλοκαίρι. Άτσα μαγκιές! Το επόμενο βέβαια καλοκαίρι το ξέχασε.
Για το αν η αθλήτρια έπρεπε ή όχι να τιμωρηθεί μπορούμε να συζητάμε ώρες ατελείωτες. Στο κάτω-κάτω για ποιους Ολυμπιακούς αγώνες ομιλούμε; Αυτούς που ήταν αφιερωμένοι στον Ολύμπιο Δία ή τους Ολυμπιακούς της ντόπας και των χορηγών; Για να μην ξεχνιόμαστε δηλαδή. Σίγουρα ως Ελλάδα, μητέρα των αγώνων και των όσων αυτοί πρεσβεύουν, οφείλεις να δίδεις το καλό παράδειγμα ενάντια στην ανισότητα, τον ρατσισμό και την μισαλλοδοξία. Παρ' όλα αυτά φοβάμαι ότι η τιμωρία της δεν έγινε υπό αυτό το πρίσμα, παρά από την πίεση της θολοκουλτούρας και των υπερευαίσθητων που κόπτονται για τα δικαιώματα των κατατρεγμένων της γης ... από την πισίνα τους. Πριν προλάβεις να πεις άλλη μια μαλακία ότι είμαι δεξιός ή αριστερός, θα σε προλάβω λέγοντας ότι δεν είμαι τίποτα από τα δύο. Γιατί οι ταμπέλες βάζουν όρια στην σκέψη και στην γνώση κατ' επέκταση.
Και πάμε στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών αγώνων του Λονδίνου. “Χάλι”, “Κιτς”, “Γελοίοι”, “Καταπληκτικοί”, “Δώσε κι άλλο Rolling Stones” κλπ. Το αν ήταν ή δεν ήταν ανάλογοι του Ολυμπιακού πνεύματος δεν είναι της παρούσης. Οι Βρετανοί έτσι ξέρανε, έτσι μπορούσανε, έτσι κάνανε.
Θα σου πω όμως τι με ενοχλεί λοιπόν με εμάς τους “Έλληνες”. Από την μια λοιπόν διακρίνω τους “υπερασπιστές” του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, που διακηρύττουν την καθαρότητα της ελληνικής φυλής αλλά ανάθεμα αν γνωρίζουν έστω την Θεογονία του Ησιόδου και από την άλλη ένα κλίμα τραμπουκισμού σε οτιδήποτε ελληνικό. Με ενοχλεί ότι το να κρατήσει κάποιος την ελληνική σημαία θεωρείται εθνικιστικό, φασιστικό ή ό,τι άλλο.
Ξέρεις τι φοβάμαι; Πως ξοφλήσαμε φίλε. Δεν υπάρχει εθνική συνοχή. Ακόμα και οι αρχαίοι μας πρόγονοι για αυτό έκαναν τους Ολυμπιακούς αγώνες. Αθηναίοι, Σπαρτιάτες, Κορίνθιοι, Μακεδόνες ... όλοι έβαζαν στην άκρη τις διαφορές για να συναγωνιστούν ως Έλληνες.
Εμείς όμως; Από την μία θολοκουλτούρα, συνωστισμός στην Σμύρνη και από την άλλη ημιμάθεια. Και δώσε του πάλι facebook και twitter, διαξιφισμοί και να πετάμε πέτρες ο ένας στον άλλον (ουγκ), με ολίγη από βουτιές στην Μύκονο.
Κάντε τον εγκεφαλικό αυνανισμό ολυμπιακό άθλημα, να κερδίζουμε ισόβια το χρυσό!
0 comments:
Δημοσίευση σχολίου