Και επειδή περί ορέξεως κολοκυθόπιτα θα δώσω εγώ ένα ορισμό επειδή έτσι γουστάρω! Βασικά δεν είναι δικός μου (του Πλάτωνα είναι), ούτε καινούριος είναι…κάθε άλλο, μπαμπόγερος σχεδόν 2500 ετών είναι. Έλα όμως που είναι επίκαιρος ακόμα και σήμερα.
Λέει λοιπόν ο Πλάτωνας «Αγάπησις απόδεξις παντελής» δηλαδή στα σύγχρονα ελληνικά* και σε λίγο ελεύθερη ερμηνεία «Αγαπάς κάποιον όταν τον αποδέχεσαι ολοκληρωτικά και όπως είναι». Και κοίτα να δεις που έχει δίκιο το άτομο!!!
Με τη προπαγάνδα και την υπερπροβολή προτύπων ιδανικών ή εξιδανικευμένων έχουμε χάσει τη μπάλα. Οι άνδρες ψάχνουμε για γυναίκες άνετες και κουλ, οι οποίες δε θα έχουν πρόβλημα να σε αφήσουν να βγεις με τους φίλους σου χωρίς μάλιστα να ρωτήσουν λεπτομέρειες πριν ή μετά και την ίδια στιγμή θα έχουν κωλάρα (personal favourite body part, τι να κάνω), βλέμμα πρόστυχο σα της Μέγκαν (μια είναι η Μέγκαν) αλλά και τη γλυκύτητα της Σαρλίζ (μια είναι η Σαρλίζ) και μαγειρικές ικανότητες της μαμάς (ΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΜΑΜΑ). Υπερβάλω αλλά το πιάσατε το υπονοούμενο έτσι; Ζητάμε πολλά!!!
Τα θέλω ΟΛΑ!!!
Οι γυναίκες, εντάξει ΧΑΟΣ! Ενώ το σώμα ή εν γένει η εξωτερική εμφάνιση συχνά δεν αποτελεί προτεραιότητα, πράγμα ακατανόητο αλλά με βολεύει οπότε δε το πολυψάχνω, εκεί που πραγματικά χάνεται η μπάλα, το γήπεδο, τα μπετά στις κερκίδες και τα τουρνικέ μαζί είναι στις απαιτήσεις από τη συμπεριφορά και κατ ‘επέκταση στο χαρακτήρα του πειραματόζωου, συγγνώμη γκόμενου ήθελα να πω…το παληκάρι πρέπει να έχει χιούμορ και να τη κάνει να γελάει αλλά όχι να γίνεται γελοίος, ειδικά ως προς τις φιλενάδες της με τη γραμμή μεταξύ αστείου και γελοίου να είναι πιο ασαφής και από ομιλία πολιτικού∙ να είναι γλυκός και τρυφερός αλλά όχι και μπούλης με το όριο να πηγαίνει αριστερά-δεξιά με συχνότητα πρωταθλημάτων του Θρύλου στη μπάλα∙ να είναι περιπετειώδης ώστε να μη βαριέται η λεγάμενη, αρκεί η περιπέτεια να είναι όπως την εννοεί εκείνη (ψώνια στο ΖΑΡΑ στις εκπτώσεις ίσως; Εγώ πάντως σε αυτή τη ζούγκλα δε πάω, προτιμώ τον Αμαζόνιο)∙ να θέλει να κάνουν πράγματα μαζί με μια διακριτική πίεση που όσο περνάει ο καιρός μεγαλώνει, αλλά ρε γαμώτο, δε μου αρέσει το ποδήλατο, εσένα σου αρέσει πήγαινε και κάνε, σε κάλεσα εγώ στο γήπεδο να δούμε μπάσκετ; Να είναι δυναμικός και στιβαρός αλλά αν έστω και αγριοκοιτάξει ή υψώσει το τόνο της φωνής του τη στρούμφισε, θα υποφέρει σου λέω…
Τα αξίζω;;;
Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολύ ακόμα αλλά από αστείος (ή γελοίος, δε παρεξηγώ) θα γίνω κουραστικός πράγμα που δε θέλω, θέλω απλά να αποδεχθείτε πως έχω έστω και λίγο δίκιο…όντως ζητάμε πολλά από τους ανθρώπους δίπλα μας, χωρίς να έχουμε εξασφαλίσει πως τα αξίζουμε ή έστω πως προσπαθούμε. Αυτές οι υψηλές απαιτήσεις μας κρατάνε πίσω αφού το έτερο ήμισυ δε θα τις εκπληρώσει ποτέ και τρωγόμαστε με τα ρούχα μας παγιδευμένοι σε μια αέναη διαδικασία σύγκρισης ή αξιολόγησης…πώς όμως μπορείς να αγαπήσεις κάποιον αν του φέρεσαι σα να είναι στόχος ετήσιων πωλήσεων; Και έτσι καταλήγουμε (από την ανάποδη) στο Πλάτωνα. Δεν αγαπάμε γιατί δεν αποδεχόμαστε.
Plato rocks!
*Ελαφρώς άσχετο αλλά άμα ακούσω άνθρωπο να λέει πως τα αρχαία ελληνικά
είναι νεκρή γλώσσα θα θεωρήσω πως είναι βλάξ αφού βλέπει και κατανοεί
3 ολοζώντανες λέξεις μπροστά του αλλά επιμένει να λέει σαν άλλος
πιτσιρικάς από την 6η Αίσθηση "I see dead words".
juicy couture outlet...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπόδεξις...