Καλή... Ανάταση!

 

- Εκκλησία πηγαίνεις;
- Όχι
- Πιστεύεις;
- Έτσι όπως υποθέτω πως το εννοείς, όχι η απάντησή μου και πάλι.
- Τότε γιατί φοράς σταυρό στο λαιμό;

Θεός, άνθρωπος, Θεάνθρωπος, Χριστός, για μένα δεν είναι αυτό το ζητούμενο. Θυμάμαι, αναγνωρίζω και τιμώ ότι εκείνος (ναι, το "ε" στο εκείνος όχι με κεφαλαίο) έζησε τιμώντας τις ιδέες του και θυσιάστηκε ανιδιοτελώς για αυτές. Και έτσι όπως ο ίδιος το είχε μέσα στο μυαλό του, η ίδια του η ζωή ήταν το ελάχιστο τίμημα προκειμένου να σώσει αυτούς που αγαπούσε. Γνωρίζεις άραγε πολλούς σήμερα -ή μάλλον έστω και έναν- σε ολόκληρη τη γη, που θα έδινε τη ζωή του, την ίδια του τη ζωή, για να σου "αποδείξει" κάτι τόσο απλό;

Υπήρξε μια φωνή που πρακτικά μιλούσε μόνο για αγάπη ως όχημα-εργαλείο για να οδηγηθούμε στην απόλυτη Πίστη στο είναι μας. Όταν γινόταν το "θαύμα", του έλεγαν "Ευχαριστώ" μα εκείνος πάντα απαντούσε "Η πίστη σου σε έσωσε!". Δεν υπάρχει ασάφεια καμία εδώ. Πίστεψε στην απεριόριστη δύναμη που έχεις ως άνθρωπος και θα καταφέρεις το αδύνατο. Πίστεψε σε εσένα, όχι σε εμένα. Η ιδέα καπηλεύτηκε & εξαργυρώνεται στο βωμό της μοντέρνας "πίστης", με λαμπάδες ίσα με το μπόι μου, κομποσκίνια, λαδάκια (εμείς στο Βάλε Λάδι σε αυτό τουλάχιστον είμαστε υπέρ), άγιο νερό με μαγικές ιδιότητες, δωρεές για να ξορκίσουμε το μέσα μας "κακό"&να εξαγνιστούμε, πάντα παραμένοντας ίδιοι & απαράλλαχτοι. Μη σκας, στα ζόρια της συνείδησης σου θα παραγγείλεις συγχωροχάρτι και καθάρισες. Η αλλαγή του πίστεψε σε εσένα στο πίστεψε σε εμένα για να σωθείς.

Πίστεψε σε εσένα! Αυτή η συμπεριφορά έπρεπε να τερματιστεί. Μόνο και μόνο επειδή ήταν φωνή αντίδρασης στο κατεστημένο του συστήματος. Ο Καϊάφας να τον στέλνει στον Άννα και εκείνος πίσω στον πρώτο για να κατηγορηθεί ντε και καλά. Περιττό να αναφερθεί ότι ο Άννας ήταν ο πεθερός του Καϊάφα. Οικογενειοκρατία από τότε. Και η άρχουσα τάξη να... πλένει τα χέρια της την ώρα της απόφασης. Πολύ απλά γιατί εκείνος χαλούσε την πιάτσα. Τόσο το κράτος των Ρωμαίων όσο και το Αρχιερατείο έπαιρναν ποσοστά από τους εμπόρους που είχαν στήσει πανηγύρι (μου θυμίζει κάτι αυτο;) μέσα στο Ναό του Σολομώντα. Αυτό το πανηγύρι που επιχείρησε να λήξει εκείνος κάνοντάς το γυαλιά καρφιά.

Εκείνος μας κάλεσε να συμμετάσχουμε (εθελοντικά) σε κάτι υπερβολικά απλό σαν ιδέα αλλά πολυ δύσκολο (στενή η Πύλη του "Παραδείσου") στην πράξη. Μας κάλεσε απλά να αγαπάμε τους άλλους και τον εαυτό μας και να αντιστεκόμαστε στο σύστημα των λίγων που συνεργάζονται για να κάνουν τα αίσχη εις βάρος μας. Κάλεσμα ενάντια στην αδικία. Όχι μόνο ως προς το πρόσωπό μας αλλά και ως προς των (αδυνάτων) συνανθρώπων μας. Άνευ όρων. Μπορείς;

- Μπορεί εκκλησία να μην πηγαίνω αλλά στο προσκέφαλό μου το έχω το βιβλίο:

Ο τελευταίος πειρασμός. Του Νίκου Καζαντζάκη.