Φίλος; Υπάρχει;

 

Αν προσπαθώ τόσο καιρό να καταλάβω τι είναι αγάπη και δεν τα καταφέρνω, άλλο τόσο μου παίρνει να καταλάβω όχι τι είναι φιλία αλλά το κατά πόσο υπάρχει πραγματική φιλία ή όχι στις μέρες μας.

Κάποτε ,στα χρόνια των αρχαίων Ελλήνων, ο γνωστός τύραννος της Σικελίας Διονύσιος έμαθε κάτι και ήθελε να διαπιστώσει κατά πόσο αληθεύει αυτό που έμαθε.

Δηλαδή, πως οι Πυθαγόρειοι ήταν πιστοί στη φιλία τους ακόμα κι αν απειληθεί η ίδια τους η ζωή. Για να διαπιστώσει αν είναι αλήθεια ή όχι διέταξε τους στρατιώτες του να του φέρουν μπροστά του το Φιντία. Εκεί με λίγα λόγια είπε στο Φιντία πως είχε καταδικαστεί σε θάνατο γιατί είχε αποδειχτεί πως συνωμοτούσε εναντίον του.

Ο Φιντίας του ζήτησε μια χάρη. Να πάρει τη θέση του Ο Δάμων μέχρι το βράδυ που θα γίνονταν η εκτέλεση ώστε να μπορέσει να τακτοποιήσει τις υποχρεώσεις του μια και τον περίμενε ο θάνατος.

Έτσι έγινε. Τη θέση του Φιντία την πήρε ο Δάμων. Η ώρα πέρναγε και ο Φιντίας δε φαίνονταν. Όμως λίγο πριν τελειώσει ο χρόνος εμφανίστηκε ο Φιντίας και πήρε κανονικά τη θέση του .Ο Διονύσιος συγκινήθηκε πολύ και ζήτησε να τον βάλουν στην παρέα τους ως τρίτο μέρος.

Το παραπάνω απόσπασμα ίσως δείχνει τι είναι φιλία. Στην φιλία δίνεις και παίρνεις, αλλά δίνεις έχοντας στο νου σου ότι δεν θα πάρεις ποτέ…απλά δίνεις με όλη σου την ψυχή! Τότε εσύ που δίνεις μπορείς να θεωρηθείς φίλος πραγματικός, που νοιάζεσαι τον φίλο σου, χαίρεσαι για την χαρά του, μοιράζεσαι μαζί του όχι μόνο τις καλές αλλά και τις άσχημες στιγμές.

Προσωπικά δεν ξέρω αν είμαι καλή φίλη, όπως αμφισβητώ ώρες-ώρες αυτούς που πίστευα ότι είναι φίλοι μου. Εκεί που καταλήγω όμως είναι πως οι φίλοι δοκιμάζονται στον χρόνο, πως οι κοινές εμπειρίες και δοκιμασίες είναι αυτές που δοκιμάζουν και ενδυναμώνουν μία φιλία. Όπου το συμφέρον και ο εγωκεντρισμός κυριαρχούν, δεν είναι δυνατό να υπάρξει φιλία. Αυτό λέγεται «έχω μερικούς γνωστούς» ή «έχω διευρύνει τον κοινωνικό μου κύκλο». Είναι άσχημο να τρως πισώπλατη μαχαιριά από κάποιον που θεωρούσες φίλο σου, αλλά το ζήτημα είναι πως η πραγματική φιλία δεν είναι μονομερής και ίσως γι’ αυτόν που πρόδωσε την φιλία σου, πρόδωσε την δική σου φιλία, όχι την δική του γιατί από μέρους του ίσως να μην υπήρξε ποτέ ή ίσως να ξέφτισε με τον καιρό ή να μπήκαν άλλες παράμετροι ανάμεσά σας, πιο δυνατοί για να σκοτώσουν αυτό που εσύ ονόμαζες «φιλία». Ίσως τελικά φιλία να μην σημαίνει το τι αισθάνεται για σένα αυτός που θεωρείς φίλο σου, αλλά το τι αισθάνεσαι εσύ για τον φίλο σου. Και φίλος σου θα είναι αυτός που εσύ θα αισθάνεσαι κοντά σου, που θα εμπιστεύεσαι και για τον οποίο θα δώσεις πράγματα ή θα θυσιάσεις πράγματα. Κι αν αυτή δεν διαρκέσει για πάντα, αυτό θα είναι γιατί τίποτα δεν διαρκεί για πάντα και επειδή κι εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε. Στην τελική τα πάντα σ’ αυτή τη ζωή γίνονται για έναν λόγο, για να δοκιμαστούμε και να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας.

             Κείμενο/Φωτογραφία: Margie